Nietrzymanie moczu
Nietrzymanie moczu – stan w którym brak kontroli oddawania moczu powoduje problemy higieniczne i utrudnia kontakty seksualne.
Postacie choroby:
- WYSIŁKOWE NIETRZYMANIE MOCZU – najczęstsza postać nietrzymania moczu. Obserwowana w trakcie wysiłku, któremu towarzyszy wzrost ciśnienia w jamie brzusznej (kaszel, kichnięcie, aktywność fizyczna, dźwiganie, gwałtowna zmiana pozycji). Rozpoczyna się najczęściej incydentem popuszczania kropli moczu, z czasem ulega nasileniu.
- NIETRZYMANIE MOCZU Z PARCIA/PĘCHERZ NADREAKTYWNY – odczuwana jest nagła potrzeba oddania moczu, parcie na pęcherz powstaje w skutek niekontrolowanych skurczów mięśnia wypieracza moczu. Bardzo często występuje konieczność oddania moczu w godzinach nocnych więcej niż 1 raz oraz oddawanie moczu o małej objętości.
- NIETRZYMANIE MOCZU Z PRZEPEŁNIENIA – rozwija się głównie na podłożu uszkodzeń unerwienia pęcherza w wyniku urazów i chorób kręgosłupa, rdzenia kręgowego, w wyniku radioterapii. zaburzenia czuciowo-ruchowe pęcherza powodują utratę jego zdolności reagowania na wzrost poziomu moczu i uruchomienia odruchu wypierania.
Nietrzymanie stolca – najczęściej spotykane jest wysiłkowe nietrzymanie stolca lub gazów, zaczynające się od brudzenia bielizny lub bezwiednego oddawania gazów w czasie wysiłku: schylania się, biegania, podskoków, kaszlu, wchodzenia po schodach, dźwigania.
Elektromiografia mięśni dna miednicy (EMG) – służy do oceny funkcji mięśni i aktywności układu nerwowego. Badanie EMG mięsni dna miednicy wykonuje się aplikując do pochwy (u mężczyzn do odbytu) specjalną, posmarowaną żelem elektrodę. Aplikacja elektrody i całe badanie jest bezbolesne, nieinwazyjne ( nie narusza powłok skórnych). Elektroda jest jednorazowa!
Badanie EMG pozwala ocenić:
- zdolność pacjenta do utrzymania skurczu mięśni
- szybkość reakcji na polecenie skurczu i relaksacji
- zdolność do relaksacji po wysiłku
- koordynację nerwowo-mięśniową
Przede wszystkim można skontrolować czy pacjent świadomie potrafi napiąć mięśnie dna miednicy bez jednoczesnego napinania ud, pośladków czy brzucha.
EMG Biofeedback – umożliwia interakcję między układem nerwowym sterującym pracą mięśni a sprzętem medycznym. Pozwala uświadomić Pacjentowi, że ma kontrolę nad aktywnością swoich mięśni , nawet jeśli jest ona bardzo niewielka. dzięki wizualizacji można obserwować na ekranie komputera aktywność swoich mięśni.
Elektrostymulacja jest jedną z metod fizykoterapii. TENS jest odmianą elektrostymulacji, wykorzystującą prądy impulsowe o niskiej częstotliwości, zbliżonej do częstotliwości prądów fizjologicznych. Parametry stymulacyjne mają wpływ na poszczególne typy unerwienia i odpowiednie reakcje efektorów, dzięki czemu możemy zminimalizować ból.
WSKAZANIA DO FIZJOTERAPII UROGINEKOLOGICZNEJ:
- wysiłkowe nietrzymanie moczu
- nocne nietrzymanie moczu
- naglące parcia na pęcherz
- stan przed i po operacji ginekologicznej lub urologicznej (w celu zwiększenia efektów zabiegu operacyjnego)
- obniżenie narządów rodnych
- profilaktyka dysfunkcji mięśni dna miednicy u kobiet w ciąży
- dolegliwości bólowe miednicy u ciężarnych i po rozwiązaniu
- poporodowe uszkodzenia mięśni dna miednicy
- rozejście mięśni prostych brzucha
- ból podczas współżycia
- zaburzenia proktologiczne
